ਦੱਸ ਲੱਭ ਗਿਆ ਕੇ ਨਹੀਂ
ਤੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਖ਼ਾਬਾਂ ਦਾ ਖਾਸ
ਜਿਦੇ ਲਈ ਛੱਡਤਾ ਸੀ
ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਆਮ ਜੇਹੇ ਨੂੰ
ਅਸੀਂ ਦਿਲ ਵਿਚ ਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ
ਤੁਸੀ ਦਿਲ ਵਿੱਚੋ ਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ
ਮੈਨੂੰ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਮਿਲ ਢੋਲਣਾ
ਮੈਂ ਤੇ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਆ ਤੇਰੇ ਬਿਨ..
ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਕਮਲੇ ਨਹੀ ਲੱਭਦੇ,
ਤੇ ਦੁਨੀਆ ਬਹੁਤ ਸਿਆਣੀ ਆ ।
ਭੁਖੀ ਆਂ ਪਿਆਰ ਦੀ ਸੁੱਣੋ ਸਰਦਾਰ ਜੀ
ਹੋਰ ਕਿਹੱੜਾ ਜੱਟੀ ਥੋਡੀ ਜਾਣ ਮੰਗਦੀ
ਉਂਝ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਲੋਕ ਵੀ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਸਾਡਾ ਲੋਕਾ ਵਰਗਾ ਪਿਆਰ ਨਹੀ
ਜੋ ਤੈਂ ਕੀਤਾ ਸਾਨੂੰ ਭੁੱਲਣਾ ਨਹੀ
ਜੋ ਅਸੀ ਕੀਤਾ ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀ
ਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਆ ਬਹਿੰਦੀ ਐ
ਚੰਨ ਦੇ ਛਿਪਣ ਤੱਕ ਨਾਲ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਐ
ਪੁੱਛ ਦੀ ਸਵਾਲ ਸਾਥੋ ਕੀ ਕੀ ਚੰਦਰਿਆ
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਲੱਗਦਾ ਨਾ ਜੀ ਵੇ ਚੰਦਰਿਆ..
ਕਿਸੇ ਦਾ ਸੁਭਾ ਹੀ ਛੂਹ ਲੈਂਦਾ ਦਿਲ ਨੂੰ .
ਹਰ ਥਾਂ ਸੂਰਤ ਤੇ ਸੀਰਤ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ...
ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਕਰਜ਼ਾ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ,
ਜੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਵੀ ਦੇ ਦੇਵਾਂ
ਅੱਜ ਵੀ ਮੇਰੇ ਲਿਖੇ ਇੰਨਾ ਦਰਦਾ
ਨੂੰ ਪੜ ਕੇ ੳੁਹ ਹੱਸਦੀ ਹੋਣੀ ਏ
ਜਦ ਕੋਈ ਪੁਛਦਾ ਹੋੳੁ ਵਜਾ
ਇੱਕ ਸੀ ਬੇਈਮਾਨ ਦੱਸਦੀ ਹੋਣੀ ਏ
ਵੇ ਸਾਡਾ ਇਕ ਇਕ ਪਲ ਲੰਘੇ
ਸਦੀਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਦਿਨ ਕਰਦੇ ਮਖੌਲ
ਸਾਡੀ ਰਾਤ ਲਾਵੇ ਸਾਂਗ
ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਨਾ ਬਣੇ
ਲੋਕੀ ਫਿਰਦੇ ਨੇ ਜੋੜੀਆਂ ਬਣਾ ਕੇ
ਦਿਲ ਪਹਿਲਾ ਜਿਹਾ ਨਹੀ ਰਿਹਾ
ਇਹ ਕਠੋਰ ਹੋ ਗਿਆ
ਵੇਖੇ ਦੁੱਨੀਆ ਦੇ ਰੰਗ ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਹੋ ਗਿਆ
ਪੰਜ ਅੱਖਰਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਸਾਹਾਂ `ਚ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਮੇਰਾ DIL ਬਸ ਉਹ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ `ਚ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਕਿਤੇ ਇਸ਼ਕ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਦਿਲ ਡਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ
ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਨੇ ਨੂੰ ਦਿਲ ਮਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ
ਕਾਲਜ Time ਤੋਂ Pehla ਜਿਥੇ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਮਿਲਦੀ ਸੀ
ਯਾਰੋ ਓਹ ਕਲਾਸ ਰੂਮ ਬੜਾ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਏ
ਕੱਲੇ ਕੱਲੇ ਤਾਰੇ ਉੱਤੇ
ਅੰਬਰ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਉੱਤੇ ਬੱਸ ਮੇਰਾ ਚੱਲੇ
ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਲਿਖਵਾ ਦਿਆਂ
ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਗਵਾਹ ਬਣ ਮਿਲਦਾ
ਅੱਜ ਕੱਲ ਕੋਠੇ ਉੱਤੇ ਕੱਲਾ ਚੰਨ ਮਿਲਦਾ
ਤੇਨੁ ਵੀਜ਼ਾ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਮਿਲ iphnone ਗਿਆ
ਨੀ ਤੂੰ ਫੱਕਰਾ ਦਾ 1100 ਮੋਬਾਇਲ ਮੋੜ ਗਈ
ਗੱਲ 91 ਜਾਂ 92 ਦੀ ਹੋਣੀ ਆ
ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਆਂ ਜਦੋਂ ਦੇ ਅਸੀਂ ਸੋਚਦੇ
ਗੱਲ ਦਿਲ ਦੀ ਦੱਸ ਸੱਜਣਾ ਝੂਠੇ ਲਾਰਿਆਂ ਚ’ ਕੀ ਰੱਖਿਆ
ਆਜਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਵਸ ਸੱਜਣਾ ਵੇ ਚੁਬਾਰਿਆਂ ਚ’ ਕੀ ਰੱਖਿਆ
ਨੀ ਸਾਰੀ Family ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਆ ਜਾਂਦੇ
ਜਿੰਨੇ ਦੀ ਤੇਰੀ Jean ਕੁੜੀਏ
ਗੱਭਰੂ ਦੀ ਤੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰੀ
ਦਿਲ ਆ ਗਿਆ ਜੋਰੋ ਜੋਰੀ
ਸੂਰਮਾ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਬੀਲੋੰਗ ਕਰਦਾ ਨਾ ਕੰਮ Wrong ਕਰਦਾ
ਮੰਗਦੇ ਆ Wish ਕਹਿੰਦੇ ਕਰਨਾ Finish
ਜੱਟ ਚੋਕ ਲਾ ਕੇ ਹੋਇਆ ਨੀ Start ਬੱਲੀਏ
ਕਸ਼ੂਏ ਤੇ Rabit ਦੀ ਸੁਣੀ ਤੂੰ ਕਹਾਣੀ ਐ
ਜਿੰਨੀ ਕੋ ਮੁਕੱਦਰਾਂ ਚ ਓਨੀ ਹੀ ਤੂੰ ਖਾਣੀ ਐ
ਦੇਖ ਅੱਖਾ ਵਿਚ ਝਲਕੇ ਗਰੂਰ ਨੀ
ਇਹ ਤਾ ਮਾਲਕ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਸਰੂਰ ਨੀ
ਸੂਰਮੇ ਵਿਚ ਲਿਪਟੀ ਤੱਕੜੀ ਮਾਨਾਂ ਸੀ ਚੋਰ ਬੜੀ
ਸੱਜਣਾ ਦਾ ਸੁਲਫੀ ਹਾਸਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਲੋਰ ਬੜੀ
ਲਾਲਿਆਂ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸੋਬਦਾ ਨੀ ਠੇਕੇ ਤੇ
ਬੀੜੀ ਪੀਂਦਾ ਸੋਬਦਾ ਨੀ ਪੁੱਤ ਜੱਟ ਦਾ
ਘਰ ਦੀ ShaRaB ਨਾਲ ਮੇਲ ਕੀ Frootiyan ਦਾ
ਮੈ ਤਾਂ ਕਦੇ ਖਾਰਾ ਵੀ ਮਿਲਾਇਆ ਨਹੀ
ਕਾਹਦਾ ਉਹ ਹੋਇਆ PuTT jAtt ਦਾ ਜਾਵਾਨ
ਜਿਹਨੇ ਪਹੀ ਉੱਤੇ ਵੈੜਕਾ ਭਜਾਇਆ ਨਹੀ
ਸਾਦਗੀ ਆ ਕੇਹਰ ਦੀ ਖੌਰੇ ਕਿਹੜੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ
ਸਾਰਿਆ ਨੂੰ ਛੱਡ ਅੱਖ ਓਦੋ ਤੇ ਹੀ ਠਹਰਦੀ